Güzel Oğlum

Güzel oğlum, ailemize 12 sene boyunca arkadaşlık etti.
Ve geçen sabah ansızın gitti.
Aslında çok da ani olmadı. Hastalığı başlayalı ne kadar oldu fakında değilim ama fark edip ,onu veterinere götürmemiz  bir aylık bir süreç. Daha da acısı ona bakan üç veteriner de poposuna bir şaplak vurup maşallah turp gibi diyen ,işi paraya dökerek mesleğini yapan hekimler. Komik ama onların veterinerlik anlayışı arasında aşı zamanı aramak, tras etmek, kulaklarını temizlemek, mama satmak gibi bir anlayış hakim..
Ne bileyim, düşünüyorum da güzel oğlumun hastalığı bir ay önce tespit edilebilseydi, belki gene sıkıntılı bir şekilde yaşar ama yaşam kalitesini artırmaya çalışırdık. Tıpkı insanlar gibi onlar da..
Son 10 gün boyunca, geç kalınan tedaviye cevap vermesini bekledik.
Ama veremedi...
Vermek istedi.
Bir şeylerin ters gittiğinin farkındaydı.
Korktu..
Ama olmadı.
Ve...
...............
Diyorum ki kendi kendime mutlu yaşadın be oğlum. İstediğin gibi koştun,oynadın, istediğin her yemeği yedin( ki senin için yemek bir başka mutluluk kaynağıdır),aşık oldun,aşk uğruna dayak yedin, merak ettin,ve çok ama çok sevildin...
Kaç kere ölümün kıyısına yaklaştın ama her seferinde kefeni yırttın.Belki bu yüzden sana hiçbir şey olmaz düşüncesi hakimdi bizde.Bize olabilirdi ama sana bişey olmazdı
Ama yanılmışız.

Seni hiç unutmayacağız güzel oğlum.